بررسی نقش مالچ گیاهان پوششی باریک برگ زمستانه بر جمعیت علف¬های هرز مزارع چغندرقند

به منظور بررسی اثر گیاهان پوششی بر کنترل علف‌های هرز در مزارع چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 87-86 در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور واقع در جاده مشکین دشت کرج، به اجرا در آمد. طی این آزمایش که در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد، نقش گیاهان پوششی گندم، جو، تریتیکاله و چاودار بر جمعیت علف های هرز موجود در حدواسط بین ردیف های کاشت چغندرقند که بستر بذر آن در پاییز تهیه شده بود، مورد بررسی و با تیمارهای شاهد کاربرد علف کش، عدم وجین علف‌های هرز و وجین دستی علف های هرز مقایسه گردید. نتایج آزمایش نشان داد که شدت فرو‌نشانی علف‌های هرز توسط گونه‌های پوششی مشابه کنترل به روش مرسوم ( استفاده از علف‌کش فن‌مدیفام+ دس‌مدیفام+ اتوفوموزیت) می باشد، به طوری‌که کاهش زیست‌توده کل علف‌های هرز در تیمارهای گیاه جو و چاودار و شاهد کنترل توصیه یکسان بود. بر اساس نتایج این بررسی، کمترین زیست‌ توده کل علف‌های هرز در پایان دوره رشد نیز مربوط به تیمار کاربرد مالچ گیاه جو به همراه مصرف علف کش فن‌مدیفام+ دس‌مدیفام+ اتوفوموزیت بود. گیاه پوششی جو + فن‌مدیفام+ دس‌مدیفام+ اتوفوموزیت، به دلیل اثرات هم‌افزایی در کنترل علف های هرز، بیشترین عملکرد ریشه و قند ریشه (به ترتیب با میانگین 83/29 و 47/4 تن در هکتار) را به خود اختصاص دادند و با سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشت. علاوه بر این عیار چغندرقند تولیدی در این تیمار در بیشترین مقدار بود. لذا در شرایطی که بستر بذر چغندرقند در پاییز تهیه شود، به ترتیب کشت گیاهان پوششی زمستانه جو، چاودار، گندم و تریتیکاله در میان ردیف‌ها توصیه می‌شود که فرو‌نشانی علف‌های هرز غالب و نهایتاً افزایش عملکرد کمی و کیفی چغندرقند را به دنبال دارد.